59. IPA: Dodatkowe cechy artykulacji samogłosek i dyftongi (17/30)

Wymowie samogłosek mogą towarzyszyć inne cechy artykulacyjne: 

Do tego można by jeszcze dodać typy fonacji, ale to w osobnej notce.

Osobnego omówienia wymagają dyftongi (i tryftongi) czyli grupy wokoidów (samogłosek pod względem artykulacyjnym), z których tylko jedna jest ośrodkiem sylaby. Sposobów na transkrypcję dyftongu (i analogicznie tryftongu) jest wiele: 

W praktyce jednak często nie zaznacza się niesylabiczności segmentu dyftongu, np. w słownikach angielsko­‑angielskich.