W poniższej i kolejnych tabelach litera po lewej oznacza spółgłoskę bezdźwięczną, po prawej ‒ dźwięczną. Jeżeli symbol znajduje się pośrodku kratki, wówczas cecha dźwięczności nie dotyczy oznaczanej przez niego głoski.
„Spółgłoski płucne” to po prostu głoski inicjowane w płucach (powstające podczas wydychania lub wdychania powietrza z/do płuc). Poniższe symbole oznaczają głoski ekspiracyjne (wydechowe).
W tabelach znajdują się symbole podstawowego zestawu znaków IPA i tabeli rozszerzeń IPA.
Kreska w komórce oznacza artykulacje niemożliwe do wykonania ze względów fizjologicznych. Brak znaku w komórce oznacza brak symbolu oficjalnych zestawach, lecz możliwość jego uzupełnienia przez kombinację liter ze znakami diakrytycznymi. Symbole ukośne oznaczają nieoficjalne znaki IPA spotykane w literaturze fonetycznej.
*) Podaję najdokładniejsze polskie określenia cech artykulacyjnych, by nie było wątpliwości, o kombinacje jakich narządów mowy chodzi. Oczywiście w praktyce nie stosuje się tak długich nazw.
**) „Narealne”, a ang. „nareal”, to sposób artykulacji łączący szczelinę z nosowością, przy czym typowa dla szczelinowych frykcja powstaje w jamie nosowej (wskutek na przykład wad anatomicznych).
***) Czyli półsamogłoski, zwane też (M. Dłuska) półspółgłoskami.
****) Głoski wargowo‑dziąsłowe są głoskami wadliwymi, pojawiającymi się w przypadkach silnego tyłozgryzu.
†) Nieoficjalnymi oznaczeniami są ligatury qp i db:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz