65. IPA: Uszczegółowienie transkrypcji (nasilenie cechy artykulacyjnej) (23/30)

IPA posiada ogromne możliwości w zakresie zaznaczania w transkrypcji różnych stopni nasilenia cech fonetycznych. Najprostszym sposobem jest podwojenie znaku diakrytycznego, np.: 

To przykłady z podręcznika do IPA opublikowanego przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Fonetyczne. Z innymi przykładami się nie spotkałem, co nie znaczy, iż inne kombinacje znaków są niemożliwe. Trzeba tu jednak zauważyć, iż pewne podwojenia mogą doprowadzić do dwuznaczności, np.:

 Częściową dźwięczność lub bezdźwięczność proponuje się zaznaczać odpowiednimi znakami diakrytycznymi w nawiasach okrągłych:

Co dokładnie oznacza ta częściowość, to już zależy od interpretacji osoby używającej danego symbolu (Międzynarodowe Stowarzyszenie Fonetyczne nie precyzuje znaczenia tych zapisów w swoim podręczniku).

Nie wiem, czy z innymi znakami diakrytycznymi można stosować te nawiasy. Angielska Wikipedia podaje, że tak. Zapewne nie byłoby to zbyt dużym naruszeniem zasad IPA.

Wcześniejsze lub późniejsze (asynchroniczne) wystąpienie jakiejś cechy artykulacyjnej można zaznaczać przesunięciem znaku diakrytycznego względem litery, np.:

Podręcznik Stowarzyszenia zawiera jedynie dwa przykłady przesuniętych diakrytyków:

̬z z ̬

Wikipedia znowu podaje, że przesuwać można wszystkie diakrytyki, co wydaje mi się, powinno być zrozumiałe w każdym przypadku.

Ostatni sposób zaznaczania w transkrypcji stopnia nasilenia cechy to cyfry 1, 2, 3, które stawia się przed znakiem oznaczającym cechę. 1 oznacza słabe wystąpienie danej cechy, 2 ‒ umiarkowane, a 3 ‒ silne, skrajne wystąpienie cechy. Oto przykłady za zestawem VoQS: Voice Quality Symbols:

[ˈðɪs ɪz ˈnɔɹməl ˈvɔɪs {3V! ˈðɪs ɪz ˈveɹɪ ˈhɑɹʃ ˈvɔɪs 3V} ˈðɪs ɪz ˈnɔɹməl ˈvɔɪs wʌns ˈmɔɹ {L̞ 1V! ˈðɪs ɪz ˈlɛs ˈhɑɹʃ ˈvɔɪs wɪð ˈloʊə˞d ˈlæɹɪŋks 1V! L̞}]

Można też spotkać transkrypcje z cyframi po symbolu, do którego się odnoszą.