Spółgłoski radykalne (radykały) to spółgłoski artykułowane obsadą języka (łac. radix), czyli jego tylną ścianą znajdującą się w jamie gardłowej.
*) Istnienie spółgłosek nagłośniowo-gardłowych wykazały stosunkowo nowe badania. Oto różnice między wymową spółgłosek faryngalnych, epiglottalnych i epiglotto‑faryngalnych:
- faryngalne: obsada języka dosunięta do tylnej ściany gardła,
- epiglottalne: nagłośnia dosunięta do fałdów nalewkowo‑nagłośniowych (tzw. rzekomych lub fałszywych strun głosowych),
- epiglotto‑glottalne: nagłośnia dosunięta do tylnej ściany gardła.
Spółgłoski epiglotto‑faryngalne stwierdzono w języku formosańskim (Tajwan) i didojskim (południowy Dagestan). Epiglottalne frykatywy /ʜ ʢ/ pojawiają się w arabszczyźnie. Faryngalne natomiast są powszechne w językach północnoafrykańskich i bliskowschodnich (semickie, kuszyckie, kaukaskie).
**) Jak w przypadku znaków <ʎ̥̆ ʎ̆>: ang. Wikipedia podaje <ʡ̯>, co jest jednak mylące: łuk podpisany oznacza niesylabiczność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz