wtorek, 25 stycznia 2011

61. IPA: Nastawienia i wygaśnięcia fonacji (19/30)

To już wąskie rozumienie fonacji jako dźwięczności. Nastawienie fonacji jest więc sposobem wprawienia wiązadeł głosowych w drgania. Wygaśnięcie ‒ odwrotnie, zanik drgań. Nastawienie i wygaśnięcie może być:
  • miękkie (wiązadła płynie się zsuwają lub rozsuwają),
  • twarde (nastawienie i wygaśnięcie polega na szybkim zwarciu wiązadeł),
  • chuchające (podczas nastawienia i wygaśnięcia szpara głośni nie jest w pełni domknięta ‒ pojawia się fonacja chuchająca lub szeptowa dźwięczna).
Nastawienie miękkie pojawia się w języku polskim, twarde w języku arabskim, chuchające ‒ wszędzie tam, gdzie fonacja chuchająca/szeptowa dźwięczna.

W IPA nie ma osobnych symboli nastawienia/wygaśnięcia fonacji. Jeśli już istnieje potrzeba odróżnienia tych zjawisk, nastawienie twarde można by zapisać znakiem zwarcia krtaniowego w górnym indeksie (jako przedzwarcie)
<ˀa>
 lub pełną literą
<ʔa>
 (tym bardziej, jeśli zwarcie krtaniowe jest fonemem). Twarde wygaśnięcie ‒ analogicznie:
<aˀ>
lub
<aʔ>
Nastawienie i wygaśnięcie chuchające to w praktyce fonacja chuchająca lub szeptowa dźwięczna, więc wystarczy użyć podpisanego umlautu:
<a̤>



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz