poniedziałek, 17 stycznia 2011

53. IPA: Afrykaty (11/30)

Afrykaty, czyli spółgłoski zwarto­‑szczelinowe (np. polskie c, dz, ć, dź, cz, dż) nie muszą być wyłącznie płucne (i egresywne, czyli wydechowe), ale najczęściej są, więc w tym miejscu omówię sposoby ich transkrypcji.

Generalnie Międzynarodowe Stowarzyszenie Fonetyczne zaleca transkrypcje z kreskami łączącymi (ang. tie bars), czyli np. dla polskich afrykat:

t͡s d͡z t͡ɕ d͡ʑ t͡ʃ d͡ʒ

W słownikach i podręcznikach czasem pomija się kreskę łączącą (tak jest np. w słownikach i podręcznikach do języka angielskiego). Są to jednak zapisy mylące: sugerują, jakoby głoska zwarta i szczelinowa artykułowane były jednocześnie, podczas gdy są to dwa następujące po sobie segmenty, przy czym segment szczelinowy znajduje się w fazie plozji (zniesienia zwarcia). Tak więc w dokładniejszych transkrypcjach powinno się stosować, również dopuszczalne w IPA, zapisy typu: 

tˢ d t d t d

Przed reformą kilońską z 1989 r. Stowarzyszenie zalecało ligatury:

ʦ ʣ ʨ ʥ ʧ ʤ

jednak podczas konferencji w Kilonii zdecydowano się na prostsze zapisy z kreską łączącą lub znakiem w górnej frakcji (dla plozji szczelinowej).



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz