*) "Retrofleksyjne" to nieostra nazwa. Retrofleksja (cerebralność, kakuminalność, inwersywność) to odgięcie koniuszka języka ku górze i ewentualnie do tyłu. Stopień tego odgięcia może być różny. Np. w niewielka cerebralizacja towarzyszy polskim szumiącym sz, ż/rz, cz, dż, angielskiej [ɹ]. Prawdziwie retrofleksyjne (tzn. o tak dużym odgięciu języka, iż częścią biorącą udział w artykulacji jest spodnia część zakończenia języka) są spółgłoski w językach drawidyjskich (południowe Indie).
**) Nieoficjalne i niejednoznaczne symbole spotykane w pracach sinologicznych: oznaczają albo eksplozywne/nosowe/boczne odmiany [ɕ ʑ] (oficjalne symbole: <t͡ɕ d͡ɕ ɲ̟ ʎ̟>), albo silnie zmiękczone odmiany [t d l n] (oficjalne symbole: <t͡j d͡j l͡j n͡j> lub <tʲ dʲ lʲ nʲ>), albo wreszcie spółgłoski palatalne, czyli <c ɟ ʎ ɲ>.
***) Nieoficjalny sposób transkrypcji stosowany przez byłego członka Międzynarodowego Stowarzyszenia Fonetycznego Petera Ladefogeda do zapisu głoski z języka toda.
****) Nieoficjalne oznaczenie retrofleksywnej spółgłoski uderzeniowej (obrócona mała litera r z wydłużeniem dolnym). Znak nieobecny w systemie Unicode, zawierają go jednak najnowsze wersje czcionki Charis SIL, Doulos SIL i Gentium.
†) Angielska Wikipedia podaje symbole <ʎ̯̊ ʎ̯>, jednak łuk podpisany oznacza w IPA niesylabiczność.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz