6. Angielskie czasy wcale nie takie trudne (5)

Wyjątkowy czasownik to be

Zanim zaczniemy tworzyć formy wszystkich czasów, trzeba wspomnieć o wyjątkowym czasownik to be. Jego wyjątkowość polega na tym, że w czasach present simple i past simple, tzn. tam, gdzie powinniśmy mieć operator w postaci jakiejś formy to do – nie mamy operatora to do. Czasownik to be jest sam dla siebie operatorem już w formie twierdzącej, tak więc nie da się stworzyć form typu I do go to school – nie powiemy I am be a student. Możemy jedynie powiedzieć I really am a student.

Porównajmy:

	forma nieemfatyczna					forma emfatyczna
	1	I	go	to school		I	do	go	to school
		Z	G			Z	O	G
	2	I	am	a student		(I	really	am	a student.)
		Z	O = G			Z		O = G

Jak widać, sytuacja jest rzeczywiście nietypowa, ponieważ czasownik główny w zdaniach nr 2 jest jednocześnie operatorem. Nie jest operatorem go w zdaniu I go to school. Nie ma w nim operatora, zgodnie z definicją operatora, czyli czasownika pomocniczego wskazującego wyłącznie czas i formę (twierdzącą, pytającą itd.) To go w I go to school owszem, pokazuje nam czas i formę, ale przede wszystkim nazywa nam czynność. Więc trudno nazwać go operatorem, chyba że dla uproszczenia.

Te same zdania w formie pytającej (nie ma już podziału gramatycznego[!] na formy emfatyczne i nieemfatyczne, ponieważ odpowiedniki pytające obu zdań wyglądają tak samo):

	forma nieemfatyczna						forma emfatyczna
	1	Do	I	go	to school		Do	I	go	to school
		O	Z	G			O	Z	G
	2	Am	I		a student		(Am	I	really	a student.)
		O = G	Z				O = G	Z