4. Angielskie czasy wcale nie takie trudne (3)

Akomodacja czasowników pomocniczych

Tego zjawiska nie nazywa się po imieniu, rzadko też się go omawia, a szkoda. Naprawdę warto być świadomym tego, że czasowniki pomocnicze nie tylko po prostu sobie stoją w zdaniu i wskazują na czas i formę zdania, ale także zmieniają formę następującego po nim czasownika (pomocniczego lub głównego). Ta zmiana formy nazywa się akomodacją, czyli dostosowaniem formy. I dotyczy wyłącznie czasowników w funkcji czasowników pomocniczych, czyli will, have, do i be wskazujących czas i formę zdania, a nie istotę czynności.

Jeśli ktoś wałkował od podstawówki czasy angielskie, to temat akomodacji czasowników przez czasowniki pomocnice nie jest dla niego nowością, tylko powtórką:

	will/would		+ 1. forma czasownika, czyli bezokolicznik bez to
	have/has/had		+ 3. forma czasownika, czyli imiesłów przeszły (past participle)
	be/is/am/was itd.		+ forma czasownika z -ing, czyli imiesłów teraźniejszy (present participle)
	do/does/did		+ 1. forma czasownika, czyli bezokolicznik bez to

Zobaczmy jak to działa na jednych z najdłuższych czasów angielskich, rzadko stosowanych, lecz podawanych przez gramatyki (zostawmy na razie znaczenie tych przykładów):

future perfect continuous

	I	will	have	been	doing it
	Z	P/O	P (will + 1. forma)	P (have + 3. forma)	G (be + forma z -ing)

future in the past perfect continuous lub conditional past perfect continuous

	I	would	have	been	listening  to it
	Z	P/O	P (will + 1. forma)	P (have + 3. forma)	G (be + forma z -ing)

A na prostszych przykładach:

past continuous

	she	was	making	cookies
	Z	P/O	G (be + f. z -ing)

past perfect

	we	had	had	breakfast
	Z	P/O	G (have + 3. f.)

present perfect continuous

	you	have	been	washing
	Z	P/O	P (have + 3. f.)	G (be + f. z -ing)

                                                                                               

Itd., itd. Można to zauważyć na dowolnym przykładzie.